سمیه فریدونی با بیان اینکه طی حدود یک سال و نیم گذشته مردم با شرایط سختی در کسب و کار، اقتصاد و مسائل اجتماعی و آموزش و ... رو به رو بودند لذا خستگی مردم در نتیجه‌ این شرایط دشوار و پیچیده موجه است گفت: زمانی که مردم به شدت خسته هستند ناکارآمدی سیستم حوزه سلامت از این منظر که در شرایطی که این امکان وجود داشت که با پوشش واکسیناسیون گسترده همزمان با کشورهای دیگر، اتفاقات بهتری رخ دهد، اما این اتفاق نیفتاده و جدای از آن، بیشترین بار جلوگیری از این بیماری هم بر شانه‌ مردم با رعایت پروتکل‌ها قرار داده می‌شود، این موضوع بر این خستگی اضافه می‌کند، به ویژه در شرایطی که مسیرهای ورود واکسن،‌ انتقال پول برای دریافت واکسن، خرید تجهیزات ساخت واکسن و دارو همگی به دلایل سیاسی و تحریم‌ها دچار اختلال می‌شود و برای مردم چنین ترجمه می‌شود که در کشور ما حتی حوزه های سلامت هم با سیاست گره می‌خورد.

وی ادامه داد: این موضوع می‌تواند ناامیدی و کلافگی بیشتری را هم به همراه داشته باشد؛ ناامیدی که سبب می‌شود پایبندی مردم به رعایت پروتکل‌های بهداشتی کمتر شود زیرا چشم‌انداز قابل اعتمادی برای عبور از این ماجرا برای آن‌ها تصویر نشده است. 

فریدونی افزود: تصمیم‌گیری‌ها و نگرش‌های سیاسی، رویکردها و در نهایت فضایی که در حوزه سیاست اتخاذ می‌شود (چه در درون کشور و چه در بیرون از کشور) علاوه بر اینکه به موضوع سلامت وارد شده به لحظه لحظه زندگی افراد هم وارد شده و این بعد از مدتی کلافه کننده می شود. 

این جامعه شناس یادآور شد: اگر در ابتدا این کلافگی و نیاز مردم را به وضوح بپذیریم، سپس می‌توانیم فکر کنیم که چگونه می‌توان با مردم برای جلب همکاری گفتگو کرد؟ آیا واقعا همه اتفاقی که رخ می‌دهد به رعایت پروتکل‌ها گره می‌خورد؟ همه ما می‌دانیم که پاسخ آن مثبت نیست و مولفه‌های مختلفی در بروز و ادامه‌ این شرایط موثر هستند، در نتیجه باید روحیه افراد را به خاطر خستگی و کلافگی بپذیریم. 

این جامعه شناس اظهار کرد: اما در این شرایط شاید بتوان از این منظر با مردم گفت و گو کرد در موقعیتی که رویکردهای حاکم بر فضای سلامت رویکردهای پاسخگویی نبوده و نتوانسته شیوع بیماری را کنترل کند و پیک های مختلف، آمارهای زیادی از مرگ عزیزانمان را نشان می‌دهد، اگرچه تمام نقدی که به سیاست‌ها و افراد در این حوزه داریم، می‌تواند پذیرفته باشد اما آیا این نقد برای حفظ سلامت خود و عزیزانمان کفایت می‌کند؟.

این جامعه شناس در ادامه این پرسش را مطرح کرد که آیا این نگاه که بگوییم حال که واکسیناسیون اجرا نشده، نرخ مرگ و میر بالا رفته و... و به همه‌ این دلایل خستگی را موجه بدانیم و به نیازهای دیگری چون تفریح و ارتباط توجه کنیم، می‌تواند ضامن بقای ما و عزیزان و فرزندانمان باشد؟. 

فریدونی با تاکید بر اینکه برای حفظ سلامتی و همبستگی اجتماعی در مبارزه با چنین شرایط دشواری به عاملیت فردی نیاز است، گفت: البته این عاملیت فردی به آموزش نیاز دارد و نمی‌توان در زمان کوتاهی از مردم بخواهیم عاملیت فردی داشته باشند. در کشورهای پیشرفته عاملیت فردی مفهومی است که در لابه‌لای کتاب‌های درسی به دانش‌آموزان آموزش داده می‌شود و آن‌ها را در برابر اجتماع پاسخگو می‌کند که این اتفاق در کشور ما رخ نداده و امروزه آسیب نبود عاملیت فردی را بیش از همیشه متوجه می‌شویم.  

وی اظهار کرد: نهایتا در کنار نقد تمام اتفاقاتی که در حوزه سلامت رخ داده که آسیب‌های بسیار جدی داشته و در کنار پذیرش خستگی افراد و نیازهای موجه آنها، در این شرایط مردم باید دایره وسیع‌تری از نیازها را ببینند؛ بقای خود و عزیزانشان را در نظر بگیرند، همچنین بقای خود و عزیزانشان را برون سپاری نکرده و رعایت پروتکل‌های بهداشتی را بیش از همیشه جدی بگیرند.