بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم است

دلی کو اعظم از عرش عظیم است

إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا یَسُدُّهَا شَیْءٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ

رحلت عارف روشن‌ضمیر و حکیم وارسته، جامع معقول و منقول، علامه آیت‌الله حسن حسن‌زادۀ آملی (قدس الله نفسه الزکیه)، داغی سوزان بر دل‌هایمان برجا گذاشت.
این مرد الهی که بحر معارف الهیه از علوم حصولی و شهودهای حضوری بود، با هستی و قلم و بیان عطرآگین و جذاب خویش قلوب انسان‌ها را در دنیای مدرن اما غفلت‌زدۀ معاصر، به‌سوی نفحات روحانی الهی هدایت می‌کرد. جوانان می‌توانند با مطالعۀ «الهی‌نامه» از محتوای جذاب آن بهره بگیرند و دانشجویان و طلاب با خواندن «دروس معرفت نفس» از برهان دقیق او مستفیض گردند. فلسفۀ او پشتیبان عرفانش، و دریافت‌های باطنی وی گواهی بر صدق نظرورزی‌هایش بود. این مرد بزرگ، قرآن و عرفان و برهان را در مکتب اهل‌بیت (ع) جمع نمود و یکجا متمثل کرد. آنگونه که در رساله‌ای در باب صدیقۀ کبری (س) به رشتۀ تحریر درآورده‌اند. 
وجود او سراسر تذکر و تنبّه در جهت عالم حقیقت بود. این ضایعۀ بس عظیم را به محضر امام زمان (عج)، و رهبر معظم انقلاب اسلامی و مراجع عظام تقلید (دامت توفیقاتهم) و ملت بزرگ ایران و بیت شریف و شیفتگان و دوستان ایشان، به‌خصوص اهالی شریف دیار عالم‌پرور آمل، تسلیت و تعزیت عرض می‌کنم. و از خداوند متعال علو درجات و هم‌نشینی با شهدای کربلا را برای این عالم ربانی مسئلت می‌کنم.

بندۀ خدا،
علی لاریجانی