بعد از غائله تاریخی مارک ویلموتس و سرمایه مادی و معنوی هنگفتی که از کف فوتبال ایران رفت، کمتر کسی تصور می‌کرد مهدی تاج روزی به فوتبال برگردد اما او سودایی دیگر در سر داشت و در آخرین روز ثبت‌نام از نامزدهای حضور در پست ریاست فدراسیون فوتبال، به این منظور اسم‌نویسی کرد. خیز تاج برای بازگشت به فوتبال بازتاب‌های منفی زیادی داشت؛ از کسانی که قلب‌درد قدیمی او را یادآوری کردند تا بازگشایی پرونده ویلموتس و البته اشتباه تاریخی تاج در عدم‌توافق با هروه رنار فرانسوی. مسئله اصلی اما بزرگ‌تر از اینهاست؛ آنجا که به‌نظر می‌رسد مدیریت فوتبال در ایران گرفتار نوعی دور تسلسل شده است. انگار پیشکسوتان و اهالی این رشته ورزشی علاقه چندانی به در دست گرفتن سرنوشت خود ندارند و میدان را به مدیران بی‌ربط و در بسیاری از موارد تکراری و امتحان پس‌داده واگذار کرده‌اند. تا زمانی که این شرایط ادامه داشته باشد، نمی‌توان انتظار معجزه از فوتبال ایران داشت. یکی مثل مهدی تاج حتی بدون درنظر گرفتن اشتباهات پرشمارش، هر چه داشته ارائه کرده؛ او چه آورده جدیدی می‌تواند برای فوتبال ایران داشته باشد؟ هوای تازه لازم داریم که خبری از آن نیست.