لینک خبر در حافظه موقت کپی شد.
یکی از شکایات رایج این روزهای معلمان دبستان، همراهی بیش از حد برخی والدین به ویژه مادران در کنار فرزندان خود است. مادرانی که تمامِ مدت کلاس‌های آنلاین در کنار فرزند می‌نشینند، فهرست تکالیف فرزند خود را یادداشت می‌کنند، در نقش معلم کمکی مباحث را برای فرزند خود توضیح می‌دهند، برخی اوقات در انجام تکالیف کمک مستقیم می‌کنند (این موضوع به ویژه در بخش رونویسی مشکلی است که زیاد دیده می‌شود) و از همه مخرب‌تر در زمان ارزشیابی‌ها کنار فرزند خود می‌نشینند و تلاش می‌کنند جواب سوال‌ها را به او برسانند. شاید از دور بسیاری از ما به راحتی بتوانیم غلط بودن این رویه را تشخیص دهیم اما چرا برخی والدین دست به این کارها می‌زنند و توجه به چه نکاتی می‌تواند کمک کند تا از تکرار این رفتارهای اشتباه جلوگیری شود؟
آموزش کیفیت لازم را ندارد و ناچارم به فرزندم کمک کنم
شما حق دارید: نداشتن کیفیت لازم و مشکل دانشآموزان در یادگیری موضوعی واقعی است اما مسئله این است که همراهی ما در آموزش تنها نقش مسکن موقتی را برای این موضوع دارد.
اما: اگر قرار باشد معلم و مدرسه متوجه نقص کار خود نشوند، احتمال بهتر شدن اوضاع منتفی است و از طرفی با پیچیده‌تر شدن مباحث درسی، غالب مادران توان بر عهده گرفتن چنین نقشی را نخواهند داشت و آن وقت مشکل بدتر خواهد شد.
ناچارم جای خالی انگیزه و تلاش فرزندم برای درس خواندن را پر کنم
شما حق دارید: متاسفانه با غیرحضوری شدن آموزش‌ها، رابطه عاطفی معلمان با دانشآموزان به شدت آسیب دیده است. نبود رابطه عاطفی به ویژه در دبستان تاثیر منفی زیادی بر تلاش دانشآموزان برای درس خواندن دارد.
اما: مشکل این است که اگر قرار باشد مادر در تکالیف دخالت کند و انجام بخشی از آن را بر عهده بگیرد، تنها صورت‌مسئله پاک شده است و مشکل اساسی که اتفاقا خیلی هم مهم است، حل‌نشده باقی می‌ماند. از طرفی اگر در ابتدای سال و آغاز سال‌های مدرسه کودکان تجربه تمرین و تلاش کسب نکنند و لذت موفقیت بعد از تلاش را نچشند، در سال‌های بعد کمتر تغییر روش خواهند دارد.
برای این‌که اعتماد به نفس فرزندم بیشتر از این آسیب نبیند، در امتحانات کمکش می‌کنم
شما حق دارید: یکی از عوامل منفی بر اعتماد به نفس دانشآموزان، دور بودن از جمع همسالان است. وقتی غالب اطرافیان کودکان را بزرگ سالان تشکیل می‌دهند، البته که اعتماد به نفس‌شان آسیب می‌بیند. چرا که یک کودک هر قدر هم تلاش کند، باز هم توان رقابت با بزرگ سالان را نخواهد داشت و در نتیجه دایم حس عقب بودن را تجربه می‌کند. در حالی که در ارتباط با همسالان، کودکان این امکان را دارند که متوجه شوند اگر در بخشی ضعیف‌تر از بقیه هستند اما در عوض کار دیگری را بهتر انجام می‌دهند.
اما: کمک ما در در رساندن جواب سوالات امتحان شاید در کوتاه مدت بتواند مسئله را کمرنگ کند اما یادتان باشد کودکان خیلی خوب پیام پشت سر این رساندن جواب سوالات ارزشیابی‌ها را دریافت می‌کنند. «تو نمی‌تونستی خودت انجامش بدی و من لازم بود کمکت کنم» پیامی است که کودکان دریافت می‌کنند. حالا کلاه خودتان را قاضی کنید، آیا این پیام تقویت‌کننده اعتماد به نفس است و اضطراب را کاهش می‌دهد یا اوضاع را بدتر می‌کند؟
به نگرانی‌هایتان، پاسخ درست بدهید
به عنوان یک مادر که مانند غالب مادران دو سال متفاوت و پرچالشی را پشت سر گذاشته‌ام، به مادرانی که می‌دانند میزان همراهی‌شان در امور تحصیلی بیش از حد است، توصیه می‌کنم؛ اگر وضعیت تحصیلی فرزندتان نگران‌کننده است، اگر در برابر مشکلات تحصیلی فرزندتان گاهی احساس استیصال می‌کنید و اگر درباره آینده درسی فرزندتان نگرانی‌های جدی دارید، این فشار را تنها تحمل نکنید. سعی کنید در قدم اول با معلم و کادر مدرسه نگرانی‌هایتان را منتقل کنید. اگر امکانش را دارید با مشاور و روان‌شناس در این باره صحبت کنید و در نهایت این‌که مشاوران صفحه خانواده همیشه برای شنیدن حرف‌های شما در دسترس هستند. می‌توانید مسائل و دغدغه‌های خود را برای ما پیامک کنید، شاید بتوانیم با پاسخ به آن‌ها باری را از دوش شما برداریم.
نویسنده : نرگس عزیزی | کارشناس‌ارشد مشاوره