آبله میمون در دو ماه گذشته با سرعتی بی سابقه در سراسر جهان گسترش یافته است. ویروس مشترک انسان و حیوان که باعث ایجاد علایمی شبیه آنفلوانزا و بثورات در سراسر بدن می‌شود، دهه‌هاست که وجود دارد و در بخش‌هایی از آفریقا بومی است اما عفونت‌ها در طول آخرین شیوع در کشورهایی که  تا به حال آبله میمون را گزارش نکرده‌اند، افزایش یافته است.

16500  مورد آبله میمون در ۷۵ کشور 

سازمان جهانی بهداشت روز شنبه شیوع بین‌المللی آبله میمون را یک وضعیت اضطراری جهانی اعلام کرد، تصمیمی که بر نگرانی‌ها درباره شیوع سریع عفونت‌های ناشی از این ویروس تاکید می‌کند.
این  اعلام وضعیت اضطراری به دلیل آن است که تاکنون بیش از 16500 مورد  ابتلا به آبله میمون در 75 کشور و پنج مورد مرگ در آفریقا گزارش شده است.

 علایم آنفلوانزا و بثورات پوستی
 علایم آبله میمون تقریباً یک یا دو هفته پس از عفونت، خود را نشان می‌دهد. این ویروس باعث تب، سردرد، درد عضلانی، تورم غدد لنفاوی و خستگی می‌شود. چند روز بعد از ابتلا ، ممکن است بثورات پوستی ظاهر شود،  این بثورات، معمولاً روی صورت یا اطراف آن، می‌تواند به جوش‌های تاولی تبدیل   و بعد پوسته پوسته شود.

 آبله میمون در برابر کرونا
جهان اکنون با دو بیماری ویروسی مواجه است که از آستانه اعلام وضعیت اضطراری بهداشتی عبور کرده اند: کووید19 و آبله میمون.
 سازمان جهانی بهداشت در اوایل سال 2020 همه گیری ویروس کرونا را یک بحران جهانی نامید، درباره این بیماری هنوز زود است که آن را بحران در نظر بگیریم.
 باید گفت، در مقایسه با بیماری آبله، که تقریباً از هر سه نفر یک نفر را مبتلا می‌کرد، آبله میمون آن قدرها هم بد به نظر نمی‌رسد اما ما  باید از  همه‌گیری کووید 19 درس بگیریم.

 علت شیوع
سازمان جهانی بهداشت به صراحت اعلام کرد، بزرگ ترین علت شیوع این بیماری روابط نامتعارف است.
کارشناسان معتقدند این نوع تماس،  عامل اصلی انتقال در شیوع مداوم است. البته این ویروس از طریق دیگر اشکال تماس پوست به پوست و در خانواده ها از طریق انتشار طولانی مدت تنفسی و به اشتراک گذاری وسایل  آلوده پخش  خواهد شد.
به گفته سازمان جهانی بهداشت، این ویروس در دوران بارداری می تواند به جنین سرایت کند اما هنوز مشخص نیست که آیا این ویروس می تواند از طریق ناقلان بدون علامت بین افراد پخش شود یا خیر.

 راه های پیشگیری
آن چه که  درباره  انتقال این ویروس مشخص است، سهولت حرکت ویروس ها با افزایش سفر و   رعایت نکردن بهداشت است. همان طور که در اپیدمی ایدز در دهه 1980 مشاهده شد، ارتباط مستقیمی  با رفتارهای ریسک پذیر و سفر با شیوع ویروس وجود دارد. بنابراین از سفر به مناطق آلوده تا حد امکان اجتناب کنید. پرهیز از تماس با فرد بیمار یا فردی که علایمی مثل  بثوراث پوستی دارد ، دست نزدن به چشم ،  بینی و دهان ،  لمس نکردن حیوانات و استفاده نکردن از ظروف مشترک از دیگر راه های پیشگیری هستند.