اين خبر را عزيزي معاون توسعه و مديريت منابع سازمان نظام پرستاري اعلام کرد به علاوه اين را هم گفت که «در همين تهران در برخي بخش‌ها ۱۵ بيمار بدحال توسط يک پرستار رسيدگي مي‌شدند و اين فاجعه است». البته براي اطمينان بيشتر از اين گفته، با محمد شريفي مقدم دبيرکل خانه پرستاري ايران  نيز موضوع را درميان مي‌گذاريم که وي نيز اين آمار را تاييد مي کند.

آيا اين فاجعه نيست؟
آيا اين موضوع يک فاجعه در حوزه بهداشت و درمان محسوب نمي‌شود؟ اگر جان انسان‌ها و سلامتشان در گرو داشتن شرايط استاندارد يا دست‌کم نزديک به استاندارد است، پس وضعيتي که بخش‌هايي از بهداشت و درمان ما، همچون همين موضوع تنها يک پرستار براي 25 بيمار، گرفتار آن است، نامش چيست؟ شريفي مقدم دبيرکل خانه پرستاري ايران آمار ديگري را نيز به ما گوشزد مي‌کند که خجالت‌آور است: وضعيت استاندارد جهاني ۴پرستار به ازاي يک تخت است. آن‌چه وزارت بهداشت در کشور در نظر گرفته ،پايين‌ترين حد استاندارد است يعني 5/2پرستار به ازاي هر تخت. اما همين هم رعايت نمي‌شود و هم‌اکنون متوسط کشوري 9دهم درصد است. حالا خود حديث مفصل بخوانيد از 9دهم درصد ما و آن رقم استاندارد جهاني.

 
در هر هزار نفر ، بلژيک 11 و ايران 1.5 پرستار
اما بد نيست به دسته‌بندي ديگري از آمار و استانداردسنجي هم توجه کنيم که البته در اين هم وضعيت پرستاري در ايران بسيار ناخوش است. دبيرکل خانه پرستاري ايران به ما 
مي گويد: جهان پيشرفته استانداردسنجي‌ها را بر اساس پرستار به نسبت جمعيت مي‌سنجد. دليل اين موضوع نيز اين است که داشتن تعداد بالاي «تخت بيمارستاني» اساسا هنر نيست چون وقتي تخت زياد داريد يعني بيمار هم زياد داريد. از اين رو پرستار را در يک نسبت‌بندي عاقلانه بهتر است که به نسبت تعداد جمعيت بسنجيم. در اين وضعيت 3سطح دسته‌بندي داريم. سطح پايين که در هر هزار نفر 3 پرستار، سطح متوسط که در هر هزار نفر 5تا6 پرستار و سطح توسعه يافته که در هر هزار نفر 9تا10 پرستار پيش‌بيني کرده است که کشوري مثل بلژيک اکنون 11پرستار در هر هزار نفر براي خود اجرا کرده است. حالا وضعيت کشور ما طبق آخرين آمار در سال 2017 يعني حدود 4 سال قبل در هر هزار نفر1.5 پرستار بوده است ضمن اين که سالانه حدود 2تا 3 هزار نفر نيز بازنشسته و از سيستم خارج مي شوند.

بالاترين جان‌باختگان پرستاري در جهان
شريفي مقدم از اين آمار و ارقام و وضعيت بغرنج پرستاري در کشور به يک شاهد مثال اشاره مي‌کند: «نتيجه همين بي‌توجهي‌ها و بي‌کفايتي‌ها در حوزه پرستاري و درمان اين
 مي شود که جامعه پرستاري و پيراپزشکي در دوره کرونا 140 شهيد تقديم کرده است که در مقايسه با آمار جهاني در شمار کشورهايي هستيم که داراي بيشترين آمار تعداد پرستاران جان‌باخته در کرونا هستيم.»
براي بررسي بيشتر موضوع به سراغ وضعيت ديگر کشورها هم مي‌رويم.اتحاديه پرستاران مراقبت‌هاي ويژه انگلستان (UKCCNA) مي‌گويد:  «استاندارد براي پرستاران بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه کرونا وجود يک پرستار مراقبت ويژه  براي هر بيمار بدحال است.» حال اگر شرايط خودمان را در بخشنامه پيک پنجم بررسي کنيم اين عددها به چشم مي خورد:
* يک پرستار براي 3بيمار بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه
* يک پرستار براي 6-5 بيمار در بخش بيماران کرونا

پرستار و 3 بيمار بدحال کرونا
شرايط استاندارد براي يک بيمار بدحال يک پرستار تعريف مي‌کند. حالا اگر قرار باشد يک پرستار به 3 بيمار بدحال رسيدگي کند، چه مي شود؟ اين سوال را از يک پرستار بخش مراقبت‌هاي ويژه کرونا مي‌پرسم که مي گويد: «خودتان تصور کنيد چگونه مي توان به 3بيمار بدحال با ميزان تنفس پايين به اندازه لازم رسيدگي کرد، شک نکنيد که در شرايط غير استاندارد اين بيمار است که آسيب مي بيند...»