محمد محمدی‌بخش در گفت‌وگو با ایسنا، در این باره اظهار کرد: هم اکنون حدود ۵۳ فرودگاه در اختیار شرکت فرودگاه‌هاست و تعدادی فرودگاه‌های مشترک نظامی و غیرنظامی داریم که از آن‌ها نیز استفاده می‌کنیم. همچنین تعدادی فرودگاه در کشور متعلق به وزارت نفت و  وزارت ارتباطات است و تعدادی از سطوح پروازی نیز در اختیار سایر وزارتخانه‌هاست.
وی ادامه داد: البته فرودگاه‌ها صرفاً برای جابه‌جایی مسافر ساخته نشده‌ و می‌تواند کشور را در شرایط خاص نجات دهد. به عنوان مثال فرودگاه بم در چند شب حق خودش را نسبت به کل کشور ادا کرد یا فرودگاه کرمانشاه در حادثه زلزله و سیل ما را نجات داد و این نقش فرودگاه‌ها در حوادث و بلایای طبیعی است که می‌تواند از اهمیت بالایی برخوردار باشد.
با این حال وی در پاسخ به این‌ سوال که سیاست توسعه‌ای در فرودگاه‌ها به شکل توسعه کمی است یا کیفی؟ اظهار کرد: مجوز فرودگاه را یک نهاد تایید نمی‌کند بلکه سلسله فرایندی دارد که باید اتفاق بیفتد و یک فرودگاه صرفاً با درخواست یک نفر احداث نخواهد شد. تمام فرودگاه‌های کشور این فرایند را طی کردند اما به نظر می‌رسد آن قدر که در حوزه فرودگاهی توسعه پیدا کردیم در زمینه ناوگان هوایی توسعه نیافتیم و با یکدیگر همخوانی ندارد. این اشکالی  است که باید رفع شود چرا که مانند پیکری هستیم که با هم تناسبی ندارد بنابراین باید به این موضوع به طور جدی  توجه کنیم.
رئیس سازمان هواپیمایی کشوری با بیان این‌که در برخی فرودگاه‌ها تقریباً پروازی صورت نمی‌گیرد، اعلام کرد: باید در این بخش بیشتر فعالیت کنیم که تعداد هواپیماهای خود را افزایش دهیم و چراغ فرودگاه‌ها را روشن کنیم تا بتواند به مردم سرویس‌دهی کند.
به گزارش خراسان، آمارهای اعلام شده از سوی مسئولان نشان می دهد که با وجود حضور بیش از 300 هواپیمای مسافربری در کشور، فقط حدود 160 فروند، قابلیت پرواز دارد و در ناوگان هوایی کشور استفاده می شود. به این ترتیب به ازای هر فرودگاه فقط سه فروند هواپیما در کشور فعال است. این در حالی است که فارغ از نقش خاص این فرودگاه ها در امداد هوایی در مواقع بحرانی، ایجاد این میزان فرودگاه بدون بهره اقتصادی، نتیجه فشارها و لابی های مسئولان محلی و نمایندگان شهرستان های مختلف در مجلس در دوره های گذشته بوده که موجب شده است امکانات کشور، بدین گونه بدون استفاده و معطل باقی بماند.