آقای رییس همین دیروز بود که نطق کردند و از این گفتند که به هیچ کسی باج نمی دهند و دنبال باج خواهی هم نیستند.گفتیم اوکی؛چقدر هم خوب.با این شکل سنگ روی سنگ بند می شود و همه چیز روی روال پیش خواهد رفت.
داشتم به حرف های روز گذشته عزیزی خادم و آن قاطعیت در گفت و گویش فکر می کردم که انتشار یک خبر حسابی ذهنم را آشفته کرد.خبر این بود " داریوش مصطفوی به عنوان مدیر تیم ملی امید معرفی شد " مرد هشتاد ساله فوتبال ایران که انشاءالله سرش برای همیشه سلامت باشد.بازیکن سابق فوتبال ایران و البته رییس فدراسیون که سال 89 با حکم هیئت رسیدگی به تخلفات حرفه‌ای فوتبال به‌طور مادام‌العمر از فعالیت در فوتبال محروم شد. علت این محرومیت، شکایت او از فدراسیون به مراجع قضایی خارج از فوتبال بود که در تضاد با ماده ۶۴ اساسنامه فدراسیون است.
اصلا این را بگذاریم کنار؛یک سوال خیلی ساده،چرا باید داریوش خان مصطفوی که در دوران بازنشستگی قرار دارد بشود مدیر تیم ملی امید؟سوال ساده است و البته مشخص است که مثل همیشه فدراسیون فوتبال پاسخی برای آن ندارد!اگر هم پاسخی باشد به این صورت است که ما از همه ظرفیت های خودمان و افرادی که آنها را انتخاب می کنیم استفاده می کنیم تا تیم های ملی مان موفق باشند.خواهند گفت که اجازه دخالت به کسی را نمی دهیم و تصمیمی را می گیریم که خودمان آن را به نتیجه رسانده باشیم!حق طبیعی شان است.کاملا هم درست می گویند اما باز هم می پرسم،چرا داریوش مصطفوی؟ این همه ملی پوش سابق،درس خوانده،مدیر،مدبر و ...بله،بله؛در حین نوشتن این یادداشت بودم که خبر رسید این انتخاب پیشنهاد رییس کمیته ملی المپیک به عزیزی خادم بوده است تا داریوش مصطفوی بتواند ارتباط موثر فنی و مدیریتی بین فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک را شکل بدهد!
داستان عدم دخالت افراد در ادبیات عزیزی خادم شده مثل طرز نشستن عیسی کلانتری.پس از حادثه ای که برای خبرنگاران در ارومیه پیش آمد او پا باز و به دور از هرگونه آداب اجتماعی مقابل خبرنگاران نشست و وقتی از او خواستند تا به خاطر این رفتار عذرخواهی کند برگشت و گفت:«مدلش همین است.همین طوری می نشینم.»یکی دو هفته بعد و در مقابل سید ابراهیم رییسی رییس جمهور منتخب.پاها بسته،دست ها روی زانو و رعایت ادب و احترام.حالا شده حکایت همان عدم دخالتی که عزیزی خادم درباره اش بارها حرف زده است.عزیزی خادم اجازه دخالت به هر کسی را نمی دهد غیر از صالحی امیری یا...
اصلا بی خیال.تیم ملی بحرین و عراق را در منامه برده است و مسئولان به خاطر این اتفاق هنوز بر طبل شادانه می کوبند و هنوز در باد آن موفقیت خوابیده اند.اگر سال بعد هم برای این اتفاق سالگرد گرفتند نباید تعجب کرد.فقط یک چیز دیگر،درست است که شما مسئول مستقیم تیم های ملی هستید اما این ارث شما نیست،متعلق به شخص خاصی نیست و این تیم های ملی متعلق به همه مردم است،بدون هیچ سند زدنی،بدون هیچ تعارفی و بدون هیچ حرف و حدیثی.آبروی تیم های ملی آبروی همه مردم است.با آبروی مردم بازی نکنید.