محمدرضا حکیمی در سال ۱۳۱۴ش در مشهد به دنیا آمد. حکیمی تحصیلات حوزوی را از مدرسه نواب مشهد آغاز کرد.بعدها از آقابزرگ تهرانی اجازه نقل روایت گرفت.

او از همان دهه 40 از هواداران امام خمینی محسوب می شد. حکیمی با بزرگانی همچون مرتضی مطهری محمدتقی جعفری دوستی داشت. وی با علی شریعتی نیز از مشهد و در کانون حقایق اسلامی آشنا شده و با او ارتباط گسترده‌ای داشت. شریعتی در نامه‌ای به حکیمی وصیت کرده و اجازه تصحیح آثارش را داده بود.

او را باید از مشهورترین نمایندگان فکری مکتب تفکیکی دانست.

مهمترین اثر وی کتاب 12 جلدی الحیاه به زبان عربی است که با همکاری 2 برادرش  علی و محمد حکیمی آن را نوشت و نگارش آن از سال 1353 آغاز گردید و تا سال 1394 ادامه یافت.

 «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، از دیگر آثار این اندیشمند بود.